انتخابات و طایفه گرایی با تأکید بر روند انتخابات مجالس پنجم تا هشتم شورای اسلامی در حوزه انتخابیه ممسنی

انتخابات و تکیه بر رأیگیری عمومی به عنوان اولین سنگ بستر دموکراسی و رهیافتی به منظور دستیابی بهتوسعه پایدار انسانی؛ از جمله اشکال اساسی مشارکت سیاسی شهروندان برای تأثیرگذاری بر گزینش اعضایحکومت، برنامهها و انتقال اراده ملت به دولتمداران جهت اداره کشور میباشد. اما این مشارکت و تصمیمگیریهمیشه و در هر مکانی از روی درایت و انتخابِ فردی نمیباشد، بطوریکه وجود عصبیتهای قومی/ قبیلهای،وفاداری به نظامهای ایلی- خانوادگی و اعتقادات خاص ایدئولوژیک در بسیاری از جوامع جهانی نه بطور کلی، اماتا حدودی توانسته بر تصمیمگیریهای انتخاباتی تأثیر بگذارد و آن را به سمت رسیدن به یک انتخابِ جمعی برسوق دهد. « هویت فرهنگی خاص » پایهاین پژوهش که تحقیقی بنیادی است با رویکردی توصیفی - تحلیلی و با تکیه بر روش گردآوری اطلاعات به دوصورت کتابخانهای و میدانی بر آن است تا ضمن بررسی مبانی نظری؛ پیرامونِ انتخابات، فرهنگ سیاسی و نقشهویتهای قومی/ طایفهای در این روند، به مطالعه رفتار انتخاباتی مردم حوزه انتخابیه ممسنی در دورههای پنجمتا هشتم مجلس شورای اسلامی بپردازد. همچنین با بررسیهای میدانی و استفاده از شیوه پرسشگری چراییاین تصمیمگیری و رأیدهی بر اساس طایفهگرایی را در منطقه تحلیل نماید. نتایج تحقیق حاکی از نقشآفرینیپررنگ هویت طایفهای در جهتدهی به گزینش نماینده در کلیه دورههای رأیگیری مورد بررسی دارد. که اینعموماً به دلیل مشارکت سیاسی افراد بر مبنای پایداری به اصول و سنن نانوشتۀ ایلی در راستای برخورداری ازمنافع شخصی و عمومی میباشد. همچنین خاصگرایی نمایندة منتخب در توزیع منابع و منافع میان ساکنینطوایف مختلف شهرستان و روند انتصاب مسئولین و مدیران ارشد ممسنی به طور غیرمستقیم تأثیری به سزادر طایفهگرایی و تداوم این روند در ناحیه داشته است.